Renzo Martens

De chocolade portretten van Renzo Martens maken deel uit van de Wunderkammers. Het thema van LekArt, (On)gegrond; feit of fictie?, bevraagt de verschillende invalshoeken waaruit ieder verhaal, iedere geschiedenis bestaat. De portretten laten ons mensen zien die indirect deel uitmaken van ons bestaan, doordat ze ons luxe grondstoffen leveren. LekArt geeft ons de kans ze recht in de chocolade ogen te kijken…

Wat hebben cacaoplantages en kunst volgens Renzo Martens met elkaar te maken?
De westerse rijkdom wordt nog steeds verkregen door de handel in grondstoffen van elders - olie, diamanten, cacao, koffie, goud. Grondstoffen die overal ter wereld ten koste van anderen worden gewonnen. Ook de culturele wereld werkt op die manier, zegt Martens. Denk aan de etnografische musea, waar niet altijd op integere wijze verkregen rijkdommen uit de niet-westerse wereld te zien zijn.

Hij wil de situatie omdraaien: de geldstroom de andere kant op laten vloeien.Dus besloot hij plantagearbeiders om te scholen. Plantagearbeiders met artistieke mogelijkheden, verzameld in het collectief CATPC (Cercle d'Art Travailleurs de Plantation Congolaise) maken nu kunst, voornamelijk sculpturen. Die worden door middel van 3D-techniek ingescand en in België, de voormalige kolonisator, afgegoten in hoogwaardige, niet-smeltende chocolade die weer is gemaakt van cacaobonen van Afrikaanse plantages. De werken zijn al tentoongesteld in Berlijn, Londen, Amsterdam en New York, en brengen veel geld op. Dat geld gaat terug naar de plantagearbeiders.